سابقه ایران در بازیهای المپیک :

ایران در بازی های المپیک

چهاردهمین دوره :
1948 - لندن (انگلستان)
تعداد ورزشکاران ایران: 38 تن، ‌تیراندازی (3) مشت زنی (9) وزنه برداری (5) کشتی آزاد (8) تیم ملی بسکتبال (12) یمناستیک (1)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- بسکتبال: با 5 باخت و یک برد، در میان 23 کشور پانزدهم شد.
- کشتی آزاد: منصور رئیسی (چهارم)، عباس زندی (هفتم مشترک)، ابوالقاسم سخدری (پنجم مشترک). عنوان تیمی: نهم.
- وزنه برداری: جعفر سلماسی (مدال برنز)، محمود نامجو (پنجم- شکستن رکورد دو ضرب جهان).
- نتیجه: ایران با کسب یک مدال برنز در رده آخر کشورهای دریافت کننده مدال (سی و چهارم) قرار گرفت.

پانزدهمین دوره :
1952 - هلسینکی (فنلاند)
تعداد ورزشکاران ایران: 22 تن، کشتی آزاد (8) وزنه برداری (7) مشت زنی (6) دوومیدانی (1)
نتایج کاروان ورزشی ایران: - کشتی آزاد: محمود ملاقاسمی (مدال برنز)، مهدی یعقوبی (هشتم مشترک)، ناصر گیوه‌چی (مدال نقره)، جهانبخت توفیق (مدال برنز)، عبدالله مجتبوی (مدال برنز)، غلامرضا تختی (مدال نقره)، عباس زندی (پنجم). عنوان تیمی: سوم . - وزنه برداری: محمود نامجو (مدال نقره)، علی میرزایی (مدال برنز)، محسن عدل طباطبایی (هشتم)، حسن فردوس (پنجم)، جلال منصوری (هشتم)، محمدحسن رهنوردی (چهارم)، فیروز برهان (پنجم). عنوان تیمی: سوم. - نتیجه: ایران با کسب 3 مدال نقره و 4 مدال برنز در رده سی ام جای گرفت.

شانزدهمین دوره:
1956 - ملبورن (استرالیا)
تعداد ورزشکاران ایران: 17 تن، کشتی آزاد (8) وزنه برداری (7) دوومیدانی (2)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: محمدعلی خجسته‌پور (نقره)، مهدی یعقوبی (نقره)، ناصر گیوه‌چی (ششم مشترک)، امامعلی حبیبی (طلا)، نبی سروری (چهارم مشترک)، عباس زندی (هفتم مشترک)، غلامرضا تختی (طلا). عنوان تیمی: سوم. - وزنه برداری: محمود نامجو (برنز)، هنریک تمرز (پنجم)، ابراهیم پیروی (هفتم)، جلال منصوری (چهارم)، فیروز پژمان (چهارم). عنوان تیمی: سوم. - دوومیدانی: نجم‌الدین فارابی (با 5103 امتیاز، چهاردهم). - نتیجه: ایران با کسب 2 مدال طلا، 2 نقره و یک برنز در رده بندی نهایی، چهاردهم شد.

هفدهمین دوره:
1960 - رم (ایتالیا)
تعداد ورزشکاران ایران: 25 تن، مشت زنی (4) دوومیدانی (1) کشتی آزاد (8) کشتی فرنگی (4) وزنه برداری (7) تیراندازی (1(
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: محمدابراهیم سیف پور (برنز)، مهدی یعقوبی (هفتم)، مصطفی تاجیک (چهارم مشترک)، محمدخادم ازغدی (هشتم)، امامعلی حبیبی (چهارم مشترک)، غلامرضا تختی (نقره). عنوان تیمی: پنجم.
- کشتی فرنگی: محمد پذیرایی (برنز)، حسین ملاقاسمی (ششم مشترک).
- وزنه برداری: اسماعیل علم خواه (برنز)، محمد عامی تهرانی (ششم)، هنریک تمرز (چهاردهم)، امیری منگشتی (دهم).
- نتیجه: ایران با کسب یک مدال نقره و سه مدال برنز در رده بیست و هشتم جای گرفت.

هجدهمین دوره:
1964 - توکیو (ژاپن)
تعداد ورزشکاران ایران: 58 تن، دوومیدانی (8) دوچرخه سواری (4) مشت زنی (1) شنا(1) شیرجه (1) ژیمناستیک (2) فوتبال (18) تیراندازی (4) کشتی آزاد (7) کشتی فرنگی (5) شمشیربازی (4)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: اکبر حیدری (برنز)، عبدالله خدابنده (هشتم)، عبدالله موحد (پنجم)، محمدعلی صنعتکاران (برنز)، منصور مهدی زاده (چهارم)، غلامرضا تختی (چهارم). عنوان تیمی: پنجم.
- کشتی فرنگی: رسول میرمالک (ششم)، اصغر ذوقیان (هفتم مشترک).
- وزنه برداری: رجبی اسلامی (دهم)، پرویز جلایر (هفتم).
- نتیجه: ایران با دریافت 2 مدال برنز در رده بندی نهایی، سی و پنجم شد.

نوزدهمین دوره:
1968 - مکزیکو (مکزیک)
تعداد ورزشکاران ایران: 14 تن، دوومیدانی (1) وزنه برداری (4) کشتی آزاد (8) کشتی فرنگی (1)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: ابوطالب طالبی (برنز)، شمس‌الدین سیدعباسی (برنز)، عبدالله موحد (طلا)، علی محمد مومنی (چهارم). مقام تیمی: ششم.
- وزنه برداری: محمد نصیری (طلا)، پرویز جلایر (نقره)، نصرالله دهنوی (ششم). مقام تیمی: چهارم.
- نتیجه: ایران با کسب 2 مدال طلا، یک نقره و دو برنز در رده بندی نهایی، نوزدهم شد.

بیستمین دوره:
1972 - مونیخ (آلمان غربی)
تعداد ورزشکاران ایران: 51 تن، کشتی آزاد (10) مشت زنی (5) فوتبال (19) کشتی فرنگی (5) دوچرخه سواری (4) وزنه برداری (3) دوومیدانی (3) شمشیربازی (2)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- وزنه برداری: محمد نصیری (نقره)، نصرالله دهنوی (پنجم). عنوان تیمی: ششم.
- کشتی آزاد: ابراهیم جوادی (برنز)، رمضان خدر (هفتم)، منصور برزگر (پنجم مشترک). مقام تیمی: ششم.
- کشتی فرنگی: رحیم علی آبادی (نقره).
- نتیجه: ایران با دریافت 2 مدال نقره و یک برنز در رده بیست و هشتم جای گرفت.

بیست و یکمین دوره:
1976 - مونترال (کانادا)
تعداد ورزشکاران ایران: 88 تن، فوتبال (19) تیراندازی (4) شمشیربازی (13) مشت زنی (6) دوچرخه سواری (7) وزنه برداری (7) واترپلو (11) دوومیدانی (4) کشتی آزاد (10) کشتی فرنگی (7)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: منصور برزگر (نقره)، محسن فره وشی (چهارم)، رمضان خدر (پنجم).
- وزنه برداری: محمد نصیری (برنز).
- کشتی فرنگی: مرادعلی شیرانی (ششم).
- نتیجه: ایران با کسب یک مدال نقره و یک برنز در رده بندی نهایی، سی و سوم شد.

بیست و چهارمین دوره:
1988 - سئول (کره‌جنوبی)
تعداد ورزشکاران ایران: 27 تن، کشتی آزاد(8)، کشتی فرنگی (7)، دوچرخه‌سواری(7)، دو ماراتن(1) تکواندو (غیررسمی - 4)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: عسکری محمدیان (نقره)، اکبر فلاح (چهارم)، آیت واگذاری (ششم)، عنوان تیمی: نهم.
- نتیجه: کاروان ایران با کسب یک مدال نقره همراه با کشورهای کاستاریکا، شیلی، سنگال، جزایر ویرجین، جزایر آنتیل، پرو و اندونزی در رده سی‌وششم قرار گرفت.

بیست و پنجمین دوره:
1992 - بارسلونا (اسپانیا)
تعداد ورزشکاران ایران: 40 تن، کشتی آزاد (10)، کشتی فرنگی (6)، دوچرخه‌سواری (7)، مشت زنی (6)، وزنه‌برداری (5)، دوومیدانی (2)، تنیس‌روی میز (1)، تکواندو (3)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: عسکری محمدیان (نقره)، امیررضا خادم (برنز)، رسول خادم(برنز)، علی اکبرنژاد (چهارم)، ایوب بنی‌نصرت(پنجم). عنوان تیمی: سوم - کشتی فرنگی: رضا سیم‌خواه (ششم)، عبدالله چمن‌گلی (ششم)، حسن بایک (پنجم). عنوان تیمی: دوازدهم. - نتیجه: ایران با یک مدال نقره و دو برنز به همراه بلژیک و کرواسی در رده چهل و چهارم قرار گرفت.

بیست و ششمین دوره:
1996 - آتلانتا (ایالات متحده)
تعداد ورزشکاران ایران: 19 تن، کشتی آزاد(9)، کشتی فرنگی(1)، مشت‌زنی(4)، تیراندازی زنان(1)، شنا(1)، دوومیدانی(1)، وزنه‌برداری(1)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- کشتی آزاد: غلامرضا محمدی (پنجم)، محمد طلایی (ششم)، امیررضا خادم (برنز)، رسول خادم (طلا)، عباس جدیدی (نقره).
- کشتی فرنگی: احد پازاج (دوازدهم).
- نتیجه: تیم ایران با کسب یک مدال طلا، یک نقره و یک برنز در مکان چهل‌و‌سوم جای گرفت.

بیست و هفتمین دوره:
2000 - سیدنی (استرالیا)
تعداد ورزشکاران ایران: 35 تن، جودو(3)، مشت زنی(5)، دوچرخه‌سواری(2) ، تیراندازی(1)، وزنه‌برداری(6)، تکواندو(2)، دوومیدانی(1)، شنا(1)، تنیس روی میز(1)، کشتی فرنگی(3)، کشتی آزاد(8)، سوارکاری(1)، قایقرانی(1)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- وزنه‌برداری: حسین رضازاده (مدال طلا)، حسین توکلی (طلا)، کوروش باقری (چهارم).
- کشتی آزاد: علیرضا دبیر (طلا)، امیررضا خادم (چهارم)، عباس جدیدی (چهارم)، علیرضا حیدری (ششم)، محمد طلایی (چهارم).
- تکواندو: هادی ساعی (برنز).
- جودو: آرش میراسماعیلی (پنجم). - نتیجه: ایران با کسب 3 مدال طلا و یک برنز به مقام بیست و ششم دست یافت.

بیست و هشتمین دوره:
2004 - آتن (یونان)
تعداد ورزشکاران ایران: 38 تن، جودو(7)، مشت زنی(1)، دوچرخه‌سواری(4)، تیراندازی(1)، وزنه‌برداری(5)، تکواندو(2)، دوومیدانی(2)، شنا(1)، تنیس روی میز(1) ، کشتی فرنگی(6)، کشتی آزاد(7)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- وزنه‌برداری: حسین رضازاده (طلا)، شاهین نصیری‌نیا (چهارم).
- تکواندو: هادی ساعی (طلا)، یوسف کرمی (برنز).
- کشتی فرنی: سجاد برزی (چهارم).
- کشتی آزاد: مسعود مصطفی جوکار (نقره)، مجید خدایی (پنجم)، علیرضا حیدری (برنز)، علیرضا رضایی (نقره).
- نتیجه: تیم ایران با کسب 2 مدال طلا، دو نقره و دو برنز در رده بیست و نهم جای گرفت.

بیست و نهمین دوره:
2008 - پکن (چین)
تعداد ورزشکاران ایران: 54 تن، تکواندو(3)، بسکتبال(12)، کشتی آزاد(7)، کشتی فرنگی(5)، جودو(6)،بوکس(3)، وزنه برداری(3)، شنا(1)، بدمینتون(1)، تنیس روی میز(1)،قایقرانی(2)، تیروکمان(2)، دوچرخه سواری(3)، دوومیدانی (5)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- تکواندو: هادی ساعی (طلا)
- بسکتبال: (یازدهم)
- کشتی آزاد: عباس دباغی(دهم)، سید مراد محمدی(برنز)، مهدی تقوی(دهم)، میثم مصطفی جوکار(نوزدهم)، رضا یزدانی(یازدهم)، سعید ابراهیمی(دهم)، فردین معصومی(پنجم)
- کشتی فرنگی: حمید سوریان(پنجم)، علی محمدی(یازدهم)، سامان طهماسبی(یازدهم)، مسعود هاشم زاده(پانزدهم)
- جودو: علی معلومات(پنجم)، محمد رضا رودکی(پنجم)
- بوکس: مرتضی سپهوند(پنجم)
- وزنه برداری: اصغر ابراهیمی(هفتم)،محسن بیرانوند(یازدهم)، رشید شریفی(ششم)
- قایقرانی: محسن شادی در مجموع(بیست و ششم)، هما حسینی در مجموع(بیست وهشتم)
- دوچرخه سواری
مسیر جاده: حسین عسگری(پنجاه ودوم)، قادر میزبانی(هفتاد و نهم)
تایم تریل انفرادی: حسین عسگری(سی و پنجم)
- دوومیدانی:
پرتاب دیسک: احسان حدادی در مجموع(هفدهم)، عباس صمیمی در مجموع(بیست وششم)
دوی 800 متر: سجاد مرادی(نهم)
ده گانه: هادی سپهرزاد(بیست ودوم)
نتیجه:تیم ایران با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز در رده پنجاه و یکم جای گرفت.

سی و امین دوره:
لندن 2012
تعداد ورزشکاران:برای نخستین بار 54 سهمیه انفرادی -تیراندازی 3 سهمیه(الهه احمدی، مه لقا جام بزرگ و ابراهیم برخورداری)-تکواندو 3 سهمیه (محمد باقری معتمد، یوسف کرمی و سوسن حاجی پور)-دوچرخه سواری 3 سهمیه (علیرضا حقی، مهدی سهرابی و امیر زرگری) –دوومیدانی 10 سهمیه(کاوه موسوی، امین نیک فر، احسان حدادی، سجاد مردای، سجاد هاشمی آهنگری، لیلا رجبی، ابراهیم رحیمیان، رضا قاسمی، روح اله عسگری و محمد ارزنده- کشتی فرنگی 6 سهمیه (سعید عبدولی، امید نوروزی،بشیر باباجان زاده، حمید سوریان، قاسم رضایی و حبیب اله اخلاقی) کشتی آزاد 7 سهمیه (حسن رحیمی، رضا یزدانی، مهدی تقوی، صادق گودرزی، مسعود اسماعیل پور، احسان لشگری و کمیل قاسمی)- بوکس 4 سهمیه (احسان روزبهانی، مهدی طلوتی، علی مظاهری و امین قاسمی پور)- قایقرانی 4 سهمیه ( احمد رضا طالبیان، آرزو حکیمی، محسن شادی و سولماز عباسی)- تیرو کمان 2 سهمیه (میلاد وزیری و زهرا دهقان)- وزنه برداری 6 سهمیه(سهراب مرادی، کیانوش رستمی، سعید محمد پور، نواب نصیرشلال، بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی) – تنیس روی میز 2 سهمیه (نوشاد عالمیان و ندا شهسواری) جودو 2 سهمیه (محمدرضا رودکی و جواد محجوب) –شنا 1 سهمیه (محمد بیداریان) –شمشیر بازی 1 سهمیه (مجتبی عابدینی)
کاروان ورزشی ایران در این رقابتها با کسب 4 مدال طلا،5نقره و 3 برنز و در مجموع با کسب 12 مدال جایگاه هفدهم را از آن خود کرد.
فهرست مدال آوران ایران در بازیهای المپیک لندن
مدال طلا
* حمید سوریان: مسابقات کشتی وزن 55 کیلوگرم
* بهداد سلیمی: مسابقات وزنه برداری دسته 105+ کیلوگرم
* قاسم رضایی: مسابقات کشتی فرنگی وزن 96 کیلوگرم
* امید نوروزی: مسابقات کشتی فرنگی وزن 60 کیلوگرم
مدال نقره
* سجاد انوشیروانی: مسابقات وزنه برداری دسته 105+ کیلوگرم
* احسان حدادی: مسابقات دوومیدانی پرتاب دیسک
* صادق گودرزی: مسابقات کشتی آزاد وزن 74 کیلوگرم
* نواب نصیرشلال: مسابقات وزنه برداری دسته 105 کیلوگرم
* محمد باقری معتمد: مسابقات تکواندو وزن 68- کیلوگرم
مدال برنز
* کیانوش رستمی: مسابقات وزنه برداری دسته 85 کیلوگرم
* احسان لشگری: مسابقات کشتی آزاد وزن 84 کیلوگرم
* کمیل قاسمی: مسابقات کشتی آزاد وزن 120 کیلوگرم

تمام مدالهای المپیکی ایران:
طلا: 15 مدال
نقره: 20 مدال
برنز: 25 مدال
جمع: 60 مدال

تاریخچه المپیک :

بازیهای المپیک در ابتدا یک جشن مذهبی بود که برای ادای احترام به زئوس (پادشاه خدایان یونان) در صحن مربوط به او برگزار می‌شد. این مسابقات هر چهار سال یک بار و از سال ۷۷۶ قبل از میلاد در المپیا که محل صحن زئوس بود برگزار می‌شد.^[۲]

افسانه‌های زیادی پیرامون پیدایش مسابقات المپیک به وجود آمده‌است: بر اساس یک داستان، هرکول (که در اساطیر یونانی نیم خدا بود) آن را جهت تجلیل از فتوحات بی نظیرش بوجود آورد. بر اساس افسانه‌های دیگر زئوس و کرونوس، دو خدای یونان باستان، با یکدیگر بر سر فرمانروایی المپیا به جدال برخاستند که نهایتاً زئوس به پیروزی نائل آمد. بر اساس این داستان مسابقات المپیک یادبود این پیروزی می‌باشد.^[۳]

در دوران باستان تنها مردان یونانی که آزاد (و نه برده) متولد شده بودند می‌توانستند در مسابقات در جشن مذهبی زئوس شرکت کنند. زنانی که مجرد بودند در تاریخ دیگری به احترام هرا همسر زئوس و مادر هرکول، به مسابقه می‌پرداختند. زنهای ازدواج کرده حق شرکت در مسابقات را نداشته و در صورت مخالفت باید بهای آن را با جانشان می‌پرداختند.^[۲][۱] مسابقات المپیک در بین یونانی‌ها از اهمیت زیادی برخوردار بود چنانکه مورخین یونانی در دوران باستان، از آن به عنوان یک واحد برای اندازه‌گیری زمان استفاده می‌کردند. یک «المپیاد» بیانگر چهار سال می‌بود.^[۱]

مسابقات در ابتدا تنها شامل «مسابقه دو» بود، ولی بعدها کشتی، بوکس و پرش به آن اضافه شد.^[۱] شرکت کنندگان که متشکل از افرادی که ثروت و وقت کافی داشتند که به تمرین ورزشی بپردازند. افراد در این مسابقات به صورت شخصی شرکت می‌کردند و نه به عنوان نمایندگان از شهر یا ناحیه‌ای خاص. تمرکز اصلی این مسابقات بر روی ویژگی‌های مردانه مانند قدرت و ورزیدگی که فرهنگ یونانی آن زمان ارج می‌نهاد پایه‌گذاری شده بود. بر خلاف سنت جاری در ناحیه مدیترانه که بر پوشیدگی تأکید داشت شرکت کنندگان برهنه در مسابقات شرکت می‌کردند (کلمه «ژیمناستیک» به عنوان مثال از کلمه یونانی به معنی «برهنه» می‌آید)^[۲] مورخین نظریات متفاوتی جهت توضیح این موضوع ارایه کرده‌اند: حضور برهنه در بین عموم مردم بدون اینکه شخص تحریک جنسی بشود نشانگر کنترل شخص بر خودش است یا لخت بودن بخشی از مراسم مذهبی بود که بر مفهوم گذرا بودن تأکید می‌کرد یا عقیده به اینکه برهنگی قدرت جادویی به آنها در مقابل صدمات می‌داد و یا اینکه برهنگی لباس مخصوص افراد از طبقه بالا بود... چیزی که به هر حال مشخص است این است که یونانی‌ها برهنگی را خجالت آور نمی‌دانستند.^[۱]

در زیر و روی تاریخ یونان و آثار کشف شده به سال ۷۶۶ پیش از میلاد مسیح برخورد می‌کنیم که «تیمائوس» نخستین مورخ یونانی در نوشته‌های خود از مردی بنام «کره ابوس» یاد کرده‌است که در راه رفتن از همه سریعتر بوده‌است.

این جشنها بیشتر از آن جهت که عاملی بود برای ورزیده شدن و آماده کردن جوانان برای مقابله با هر نوع تجاوز بخاک یونان رونق گرفت.

رشته‌های ورزشی برگزار شده در ادوار مختلف این مسابقات شامل ماده‌های مختلف مسابقات دو، پرش، پرتاب دیسک، پنجگانه باستانی، مشتزنی، کشتی، پانکریشن، اسب‌دوانی و ارابه رانی می‌شد.^[۴]

نوباوگان، جوانان و پهلوانان جداگانه به مبارزه می‌پرداختند، در حاشیه المپیک مسابقه‌های شعر و شاعری، سخن‌وری و موسیقی هم برگزار می‌گردید. جشن‌های «المپیا» ادامه داشت تا سال ۳۹۴ که امپراتور روم آن‌را تعطیل کرد. این تعطیلی طولانی سبب ویرانی «المپیا» و نیایشگاه «زئوس» نماد قدرت و پهلوانی گردید.

احیا مجدد در دوران مدرن

یک باستان‌شناس آلمانی به نام «کورتیوس» در دل تپه‌های خاموش «المپیا» به کاوش پرداخت، و آثار شگفتی را کشف کرد. فکر احیای این بازیها قوت گرفت و با هزاران دشواری مردی شریف، انسان دوست و دانشمند بنام «پی‌یر بارون دوکوبرتن» فرانسوی به کمک دوستان خود در سال ۱۸۸۹ در پاریس همایشی تشکیل داد و اساس بازیهای جدید المپیک را پی نهاد.

بازیهای المپیک با الهام ازاین نام و این دورهای قهرمانی بوجود آمد. رسماًازسال۱۸۹۶ بود که درآتن انجام گرفت وپس از آن هر چهارسال یکباردرنقاط مختلف جهان انجام گرفته‌است. وفقط سه دوره به دلیل جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم انجام نپذیرفت.

رشد

شمار شرکت کنندگان در المپیک از ۲۴۵ شرکت کننده از ۱۵ کشور جهان در سال ۱۸۹۶، به حدوداً ۱۱٬۱۰۰ ورزشکار از ۲۰۲ کشور جهان در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ در آتن رسید. شمار شرکت کنندگان در المپیک زمستانی بسیار کمتر از شرکت کنندگان در المپیک تابستانی است؛ در المپیک زمستانی ۲۰۰۲ در سالت لیک سیتی، ۲٬۴۰۰ ورزشکار از ۷۷ کشور جهان در ۷۸ رویداد ورزشی با یکدیگر به رقابت پرداختند.

المپیک یکی از بزرگترین رویدادهای رسانه‌ای است. در المپیک سیدنی ۲۰۰۰ بیش از ۱۶٬۰۰۰ گزارشگر و روزنامه‌نگار حضور داشتند و حدود ۸/۳ میلیارد بیننده از طریق تلویزیون بازیها را مشاهده کردند. رشد المپیک یکی از بزرگترین مشکلاتی است که المپیک در حال حاضر با آن مواجه‌است. گرچه در دهه ۱۹۸۰، ورود ورزشکاران حرفه‌ای و کمک مالی توسط شرکت‌های بزرگ بین‌المللی مشکلات مالی را برطرف کرد، اما شمار زیاد ورزشکاران، خبرنگاران و تماشاچیان شهرهای میزبان را در مورد سازماندهی المپیک با مشکل مواجه می‌کند.

عضویت

در حال حاضر ۲۰۳ کشور در رقابتهای المپیک شرکت می‌کنند. این رقم از ۱۹۳ کشوری که سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته بیشتر است. کمیته بین‌المللی المپیک بر خلاف دیگر سازمانهای بین‌المللی به کشورهایی که دارای استقلال سیاسی نیستند نیز اجازه شرکت در رقابتهای المپیک را می‌دهد. در نتیجه، بسیاری از مستعمرات و کشورهای غیر مستقل اجازه دارند تا تیمها و ورزشکاران خاص خود را روانه مسابقات المپیک کنند حتی اگر این ورزشکاران دارای شهروندی یک کشور دیگر عضو کمیته المپیک باشند. سرزمینهایی همچون پورتوریکو، برمودا، و هونگ کونگ، نمونه‌های بارز این مساله هستند، و تمامی آنها گرچه قانوناً بخشی از یک کشور دیگر هستند اما به صورت کشورهایی مستقل در این رقابتها شرکت می‌کنند. همچنین، از سال ۱۹۸۰، تایوان تحت عنوان «چین تایپه»، و تحت پرچمی که کمیته بین‌المللی المپیک طراحی کرده در این رقابتها شرکت می‌کند. پیش از این سال جمهوری خلق چین به بهانه آنکه تایوان تحت عنوان «جمهوری چین» در این رقابتها شرکت می‌کرد از شرکت در این رقابتها امتناع می‌کرد. کمیته بین‌المللی المپیک در ۹ فوریه، ۲۰۰۶، جمهوری جزایر مارشال را به رسمیت شناخت و این سرزمین نیز می‌تواند در المپیک ۲۰۰۸ پکن شرکت کند.

تاریخچه دو ماراتن :

تاریخجه دویدن و دو و میدانی :

به راحتی میتوان گفت که دویدن با وجود موجودات زنده و انسان به وجود آمده است . اما سابقه تاریخی دو سرعت در مسافت کوتاه از دیر باز در همه تمدن ها مورد توجه بوده و در سوابق تاریخی ملل مختلف از آن یاد شده است . سلبقه تاریخی دو سرعت به المپیک های عهد باستان میرسد . برخی از این مسابقات در مسافتی طولانی به طول ورزشگاههای قدیمی یونان تا 192 متر در خط مستقیم اجرا می شد . در این نوع مسابقات از بلوک های استارت استفاده می شد که در آغاز مسافت مورد  نظر بصورت دو شیار سنگی برای هر نفر در زمین بطور ثابت کنده شده بود که در ورشگاه دلفی در حال حاظر موجود است .
ویلیام سر توس ( 1899 ) در مورد نوعی استارت می نویسد : دوندگان 15 تا 20 قدم عقب تر از خط استارت می ایستادند و استارتر درست موازی خط شروع قرار می گرفت ، با نخستین علامت داور دوندگان به آهستگی و با ریتمی نرم به سمت خط شروع دویدن را آغازمی کردد و به محض رسیدن به آن با دومین علامت داور سرعت آنها افزایش یافته و مسافت مسابقه را طی می کردند .
در قرن هیجدهم مسابقات دو سرعت بین ورزشکاران طبقه اشراف به منظور شرط بندی اجراء می گردید و در قرن نوزدهم دو سرعت بصورت حرفه ای در انگلستان گسترش چشمگیری یافت و امروز نیز رقابت مسابقات با 001/. ثانیه مقایسه می شود .
دو ماراتن چیست و چگونه بوجود آمد ؟
هنگامی که بین ایران و اسپارت جنگ در گرفت یک فرد یونانی برای آوردن کمک مسافتی بسیار طولانی را می پیماند این شخص به نام فید پیپوس و در منطقه ای به نام ماراتن این عمل را انجام می دهد .

دوومیدانی یک ورزش طبیعی است زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد. بنابراین می‌توان گفت دوومیدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب می‌آمد.
بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج به فرار کردن بود تا اینکه در محلی خود را مخفی کرده به زندگی خود ادامه دهد. لیکن اشخاصی که ضعیف بوده و قدرت دویدن نداشتند بدون شک طعمه حیوانات قرار می‌گرفتند.
بدین جهت پدرها بچه‌های خود را تشویق به دویدن کرده و به آنها طرز فرار از مقابل حیوانات را می‌آموختند چرا که دویدن، حد فاصل بین زندگی و مرگ برای آنها بود.
انسانهای اولیه ضمن دویدن و فرار، برای عبور از موانع طبیعی از جهیدن و پریدن استفاده می‌کردند و اگر لازم می‌شد که بین آنها و حیوانات مبارزه‌ای صورت گیرد از پرتاب سنگ یا دیگر اشیا کمک می‌گرفتند این کار معمولاً زمانی انجام می‌گرفت که انسان از فرار کردن خسته و کوفته می‌شد.
در تنگنای مرگ و زندگی، انسان مجبور بود از قدرت بازو و پنجه و عضلات خود هم حداکثر استفاده را نماید. به این ترتیب انسان اولیه پی برد که اگر تندتر بدود، بیشتر بپرد و محکم‌تر پرتاب کند، بهتر خواهد توانست با مشکلات و خطرات پیرامون خود مبارزه کند.
از بین ملتهای دنیای باستان فقط یونان بود که با عشق و علاقه، مردان غیور و با شهامت خود را به بهترین شکل، تشویق می‌کرد. در یونان باستان به مردانی که بهتر دویده و شی‌ای را بیشتر پرتاب کرده و از مرتفع‌ترین محل می‌پریدند به چشم عظمت نگاه می‌کردند و برای آنها احترام و افتخار زیادی قائل بودند. اما نکته مجهول برای همه دانشمندان علم ورزش این است که به چه علت قهرمانان پرتاب دیسک در مرتبه اول قرار می‌گرفتند و ورزشکاران دیگر در درجه دوم اهمیت قرار داشتند.
در اساطیر یونان باستان، به موجودی پرشور و شر به نام «مرکور» بر می‌خوریم. این موجود افسانه‌ای، جوانی است بلند بالا و سرشار از شادمانی و حرکت و حرارت. او در دو طرف کلاه و مچ پای خود بالهایی کوچک دارد و با همین بالها و گامهای تیز و چابک، سفرهای بسیار پرماجرایی را در کوهها و جنگلها و سرزمینهای مختلف انجام می‌دهد. وجود چنین اسطوره‌ای حکایت از علاقه و توجه مردم به تیزپایی، چابکی و دویدن دارد.
در دوران امپراطوری روم باستان، لژیونرها (سربازان عضو ارتش) با پرداختن به انواع دوها و پرتاب‌ها، خود را برای مسابقات شمشیرزنی و نبردهای تن به تن آماده می‌کردند.
در مصر باستان نیز، نوعی ورزش «دومیدانی» شامل دویدنهای انفرادی و جمعی اجرا می‌شد.
در ایرلند ورزش میدانی به نام «تیل‌تین» (tailtean) رایج است که پیشینه‌ای چندهزار ساله دارد.
المپیک باستان
المپیک باستان اولین اجرای سازمان یافته و قانون‌دار دوومیدانی بود. این بازیها از سال 776 قبل از میلاد آغاز شد و 12 قرن ادامه داشت.
دوومیدانی در المپیک باستان در رأس دیگر ورزشها قرار داشت. مسابقه دو با شرکت دوندگان چابک به مسافت یک اِستاد (182 متر) انجام می‌شد. واژه استادیوم از این کلمه گرفته شد.
در این دوره حتی دویدن با یک پا هم وجود داشته و از آنجا که بشر اسلحه‌ای به نام نیزه اختراع کرده بود و در جنگ از آن استفاده فراوانی می‌کرد، پرتاب نیزه هم به عنوان ورزش شناخته شد. در المپیادها دو نوع مسابقه با نیزه وجود داشت: یکی پرتاب نیزه و دیگری نبرد با نیزه توأم با شمشیربازی.
«کوروبوس» احتمالاً اولین قهرمان رسمی دو در نخستین المپیک باستانی بوده است. بنا به مدارک تاریخی، پرش طول در چهارمین دوره به مواد مسابقه اضافه شد و کرونوس از کشور اسپارتا نخستین رکورددار این ماده بود که حدود 7 متر پرید. در دوره‌های بعدی رشته‌های دیگر مانند پرتاب وزنه و پرتاب دیسک به فهرست مسابقات دوومیدانی اضافه شد. یونانیها، برای پرتاب دیسک از یک صفحه مدور فلزی استفاده می‌کردند که آن را هاترس (HATTERES) می‌نامیدند.
بازیهای المپیک در قرن چهارم میلادی به دستور امپراطور روم تئودوزیوس اول تعطیل شد و همزمان مسابقات دوومیدانی هم از رونق افتاد. از آن زمان تا زنده شدن دوباره المپیک شکلهایی از انواع دوها و پرشها و پرتاب‌ها در اقوام و ملل دنیا دیده شده که بیشتر به خاطر آماده شدن جنگجویان و سربازان بوده است.
در قرن دوازدهم میلادی، مسابقات میدانی و مخصوصاً دو در انگلستان رواج یافت. این رواج در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم شدت یافت و به ورزش اول جامعه تبدیل شد. علت این شکوفایی علاقه هنری هشتم پادشاه انگلستان بود که خود مهارت فراوانی در پرتاب چکش داشت.
در قرن 17 و 18 میلادی، در انگلستان نوعی شرط‌بندی مرسوم شد که در آن دوندگان با هم شرط می‌بستند و انبوه مردم به تماشا می‌ایستادند.
در سالهای 1820 تا 1860 دوومیدانی به دانشگاه‌ها و مدارس انگلستان راه یافته بود و دانشجویان علاقه فراوانی به این ورزش پیدا کرده بودند.
در سال 1849 ارتش انگلستان یک مسابقه بزرگ برای اهمیت دادن به دو و جلب توجه نظامیان به آن ترتیب داد و علاوه بر این، دوهای سرعت و استقامت را جزء دروس رسمی دانشکده افسری قرار داد.
در سال 1866 اولین باشگاه دوندگان با نام «کلوپ اتلتیک آماتور» در لندن تاسیس شد و بعد از آن باشگاه‌ها و کلوپهای دیگری به وجود آمدند.
بعد از انگلستان، دومین کشوری که دوومیدانی در آن رونق بسیار یافت آمریکا بود. اولین باشگاه دوومیدانی آمریکا «کلوپ اتلتیک نیویورک» بود که در سال 1868 تاسیس شد.
در اولین دوره المپیک نوین در سال 1896 دوومیدانی در ردیف مهم‌ترین رشته های ورزشی بازیها قرار داشت.
در هفدهم ژوییه 1912 کنگره‌ای در سوئد با حضور نمایندگان سازمانهای دوومیدانی کشورهای بلژیک، اتریش، کانادا، شیلی، دانمارک، مصر، فنلاند، آلمان، انگلستان، یونان، مجارستان، نروژ، شوروی، آمریکا، سوئد و استرالیا برپا شد و برای ایجاد یک سازمان بین‌المللی دومیدانی مشورت کردند. این سازمان، سرانجام در ماه اوت سال 1913 با نام «فدراسیون بین‌المللی دوومیدانی» تأسیس شد. فعالیت‌های این سازمان باعث شد که این ورزش در سراسر دنیا گسترش یابد. در حال حاضر تقریباً هیچ کشوری نیست که عضو فدراسیون دوومیدانی نباشد و از قوانین آن پیروی نکند.

آشنایی با ورزش وشوو : عکس

ووشو چیست؟

ووشوی شائولین یا کونگ فوی چینی نامی است که چینی ها از سال 1950 روی فنون رزمی خود که 5000سال سابقه داشت گذاشتند.
این رشته دارای فدراسیون جهانی  و آسیایی  و در ایران نیز دارای  فدراسیون مستقل می باشد که به طبع دارای  مسابقات باشگاهی استانی کشوری و جهانی است
این سبک زیبا از رشته های المپیکی است و در بعد مسابقات شامل تالو و ساندا مبارزه رینگی- و بخش های نمایشی می باشد
بخش تکنیک و نمایشی بسیار زیبا و فرح بخش و مبارزات آن کاربرد زیادی در دفاع از خود دارد.آنچه در فیلم های  رزمی بروسلی و جکی چان و جت لی تحت عنوان کونگ فو عرضه می گردد در حقیقت همان کونگ فوی اصیل چینی یا ووشو است.
هنرجویانی که این رشته را انتخاب می کنند علاوه بر نرمش های اصولی  زیبا و علمی  می توانند با انتخاب یکی از بخش های تالو-سان شو-دفاع شخصی- بدن سازی و یا توئما جهت بالابردن اعتماد به نفس و توان فیزیکی تناسب اندان و کاهش وزن باشد.

+ نوشته شده در  دوشنبه بیست و یکم اسفند ۱۳۹۱ساعت 10:24  توسط شعله  |  نظر بدهید

---

وشوو چیست؟

ووشو (به چینی: 武術)(پین‌یین:wǔshù) یک هنر رزمی مدرن چینی است که پس از انقلاب ۱۹۴۹ چین برای ملی‌سازی هنرهای رزمی سنتی چینی ابداع شد.

مسابقات ووشو در دو بخش نمایشی (تالو) و مبارزهٔ فول کنتاکت (سانشو یا سان‌دا) برگزار می‌شود.

تالو از فرم‌های رزمی تشکیل می‌شود که معمولاً مقامات منتخب دولت چین آن‌ها را بر اساس فرم‌های سنتی هنرهای رزمی چینی ابداع کرده‌اند و انواع استقرارها، لگدها، مشت‌ها، حرکات تعادلی، پرش‌ها، فنون جارویی و پرتابی در آن گنجانده شده‌است. سان‌دا یا سان‌شو نیز یک یک روش مبارزهٔ فول کنتاکت است که بر اساس تکنیک‌های بوکس چینی و کشتی های سنتی چینی مانند شوای چیائو طراحی شده و شباهت زیادی به مبارزات کیک‌بوکسینگ و موای تای دارد، اما فنون گلاویزی بیشتری در آن دیده می‌شود. این مسابقات بر روی سکو برگزار می‌شود. مسابقات تالو و سانشو معمولاً در کنار هم برگزار می‌شوند.

ووشو امروزه یک ورزش بین‌المللی است که زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو اداره می‌شود. مسابقات قهرمانی جهان این رشته از سال ۱۹۹۱ هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و همچنین از ۱۹۹۰ در برنامهٔ بازی‌های آسیایی قرار گرفته‌است.

سه سبک اصلی ووشو چانگ چوان، نان چوان، و تای چی چوان هستند. درمسابقات بین‌المللی فرمهای استاندارد وحرفه‌ای ازاین سبکها اجرامیشود. چانگ چوان یک سبک شمالی است و واژه چانگ چوان به معنی مشت بلند می‌باشد.در این سبک از حرکات بادستان وپاهای کشیده وحرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود. نان چوان یک سبک جنوبی است و بیشترحرکات آن انفجاری و باسرعت است ونمایانگردرگیریهای نزدیک می‌باشد. تای چی سبکی است که برپایه انرژی چی بناشده است وبه تقویت بدن هم ازنظرجسمی وهم از نظرروحی می‌پردازد.در این سبک حرکات آرام همراه باتنفس اصولی انرژی بدن راتنظیم می‌کند.

عکس های قهرمانان پرورش اندام با کیفیت HD:سری دوم