اصول دو ومیدانی :

اصول دویدن

اغلب تصور می شود مواد دو غیر تکنیکی هستند، بیشتر به این دلیل که دویدن یک فعالیت طبیعی است که در مقایسه با پرتاب چکش یا پرش با نیزه نسبتا ساده است. با این حال هیچ بخشی از مواد دو ساده نیست.

اهداف

هدف اصلی در تمام مواد دوها افزایش سرعت میانگین دویدن در طول دوره است. به منظور دستیابی به این هدف در مسابقات دوی سرعت،تمرکز ورزشکار باید روی رسیدن و حفظ حداکثر سرعت باشد.

جنبه های بیومکانیکی

سرعت رو به جلوی ورزشکار توسط طول گام و تواتر گام تعیین می شود. طول گام بهینه تا حد زیادی توسط ویژگی های جسمی ورزشکار و نیرویی که در هر گام اعمال می کند تعیین می شود. این نیرو نیز بستگی به قدرت، مقاومت و قابلیت حرکت ورزشکار بستگی دارد.تواترگام بهینه به هماهنگی، تکنیک و مکانیک دوی ورزشکار بستگی دارد.

ساختار حرکت

هر گام شامل یک مرحله اتکاء و یک مرحله پرواز می باشد. این دو مرحله را می توان به مراحل اتکای پای جلو و راندن پای اتکاءو مراحل تاب جلو وبرگشت به حالت اولیه برای پای آزاد تقسیم کرد.

دوی سرعت:

هر گام از یک مرحله اتکاء (که می توان آن را به مرحله اتکاء در جلو و مرحله راندن تقسیم کرد) و یک مرحله پرواز (که می توان آن را به مرحله تاب خوردن و مرحله بازیافت تقسیم کرد) تشکیل شده است.

استارت نشسته

استارت نشسته به چهار مرحله  "به جای خود" ، " حاضر" ، "راندن" و "شتابگیری" تقسیم شده است.

استارت ایستاده

استارت ایستاده به دومرحله  "به جای خود" ، " رو(حرکت)"  تقسیم شده است.

تنظیم بلوک های استارت

تنظیم بلوک های استارت به نحوی که با اندازه و توانایی ورزشکار تناسب داشته باشد.

بلوک جلویی 5/1 طول پاعقب تر ازخط شروع قرار دهید.

بلوک عقبی 5/1 طول پا عقب تر از بلوک جلویی  قرار دهید.

بلوک جلورا تخت تر (با زاویه کمتر نسبت به زمین) تنظیم کنید.

بلوک عقبی معمولا شیب دار تر تنظیم کنید.

دوهای نیمه استقامت و استقامت

ساختار دوهای نیمه استقامت و استقامت مشابه دوی سرعت است. تفاوت این دو در زیر آمده است:

وضعیت پا در لحظه ی تماس با زمین به نسبت سرعت دویدن تغییر می کند.

تاب پای آزاد با یک زاویه زانوی باز به جلو انجام می شود (پای پائین تقریبا موازی زمین).

بازشدن لگن ، پا و کف پا در مرحله راندن می تواند به صورت کامل در(دوی نیمه استقامت) یا به صورت ناقص در (دوی استقامت) اجرا شود.

بالاآوردن زانو کاهش می یاید.

حرکت بازو بدون باز شدن آرنج ملموس نخواهد بود وآرنج یا خیلی کم باز می شود یا اصلا بازنمی شود.

دوی امدادی (مبادله غیر دیداری)

مبادله غیر دیداری به سه مرحله تقسیم می شود: آمادگی، شتاب گیری، مبادله چوب امدادی

تکنیک های مبادله چوب(تکنیک مبادله پایین به بالا)

دست دونده دریافت کننده به سمت عقب و تا سطح لگن کشیده می شود.

دونده حامل چوب، چوب راازپایین به بالا بین انگشت شست و اشاره دست از هم کاملا باز شده دونده دریافت کننده قرار می دهد.

تکنیک های مبادله چوب(تکنیک مبادله بالا به پایین)

دست دونده دریافت کننده به سمت عقب به حالت افقی کشیده شده و کف دست رو به بالا است.

دونده حامل چوب،چوب را در کف دست دونده دریافت کننده که کاملا باز شده قرار می دهد

دوی با مانع

دوی با مانع از دو مولفه تشکیل شده است: دوی سرعت بین موانع و عبور از مانع (که می توان آن را به سه بخش کندن اززمین، عبور از مانع و فرود تقسیم کرد).

دوی 3000 متر با مانع (چاله آب)

دوی 3000 متر با مانع از سه قسمت تشکیل شده است: دویدن بین موانع، عبور از روی موانع (که می توان آن را به قسمت های کندن از زمین، عبور از مانع و فرود تقسیم کرد) و عبور از روی چاله آب (که می توان آن را به مراحل کندن از زمین، عبور از مانع و پرش / فرود تقسیم کرد.

پیاده روی

هر مسابقه پیاده روی از مرحله اتکاء بر یک پا(که می توان آن را به مراحل اتکاء جلو و اتکاء عقب تقسیم کرد) و مرحله اتکاء بر دو پاتشکیل می شود.

اصول اساسی پرشها

اصول نظری

در نگاه اول ممکن است چهار رشته پرش بسیار متفاوت از هم به نظر برسند. از نگاه فنی پرش از نوع نسبتا ساده پرش طول به پرش ارتفاع، سه گام یا نوع بسیار پیچیده ی پرش با نیزه تغییر می کند. به هر حال بین تمام انواع پرش چند نقطه ی اشتراک بسیار مهم وجود دارد که درک آنها به مربی کمک می کند تا با ورزشکار در هر کدام از این رشته ها کار کند.

جنبه های بیومکانیکی

مسافت و ارتفاع پرش بیشتر توسط سه مولفه تعیین می شوند: (الف) سرعت در لحظه کندن از زمین(ب) زاویه کندن از زمین و (ج) ارتفاع مرکز ثقل در لحظه کندن از زمین. البته سرعت در لحظه کندن از زمین و زاویه کندن از زمین عموما از بیشترین اهمیت برخوردارند

ساختار حرکت

حرکات موادپرش را می توان به چهار مرحله اصلی تقسیم کرد: (الف) دورخیز (ب) جهش(ج) پرواز و (د) فرود. در پرش سه گام زنجیره جهش – پرواز – فرود سه بار تکرار می شود. در پرش با نیزه هرچهارمرحله وجود دارد اما ساختاربندی به کار رفته توسط مربیان برای این مراحل به نحوی تغییر یافته است که حرکات اضافی ورزشکار را به دلیل وجود نیزه دربرگیرد.

امنیت و سازماندهی

-    باید قبل از استفاده از چالة فرود، شن و ماسة داخل آن را بیل زد و از سنگ و تراشه های تیز پاک کرد. همچنین بایستی در ضمن استفاده نیز به دفعات، بیل زد و یا با شن کش صاف نمود.

-   سالم بودن تمام محوطه های دورخیز، بخصوص در محل های جهش، اهمیت زیادی دارد.

-  برای ورزشکاران جوانتر، مبتدیان و در مورد تمرینات مقدماتی، یک محوطه فرود شنی که به خوبی بیل زده شده باشد، می تواند به خوبی برای پرش ارتفاع و پرش با نیزه، فقط برای عبور از موانع کوتاه، مورد استفاده قرار گیرد. در روش هایی که پرش کننده روی پاهای خود فرود می آید، محوطة شنی مطمئن و قابل قبول است.

-  برای فرود روی تشک های ابری مجزا، بایستی تشک ها به یکدیگر بسته شوند تا از سقوط ورزشکار بین دو تخته تشک جلوگیری شود و بایستی آنچنان ضخیم و پر باشند که از برخورد با زمین جلوگیری شود.

-   بایستی فقط از میله های ما نعی با مقطع دایره ای یا میله های مانع کشی قابل انعطاف استفاده نمود.

-  به هنگام کار با گروه های بزرگتر در مرحله اولیه تمرین، جلسات باید به نحوی طراحی شوند که فعالیت بیشینه بوده و هم زمان چند ورزشکار درگیر فعالیت باشند. استراحت و بیکاری طولانی باعث بی حوصلگی ورزشکاران به ویژه جوان تر ها می شود.

پرش طول

پرش طول به مراحل دورخیز، جهش، پرواز و فرود تقسیم می شود.

سه تکنیک مختلف به این منظور می توان به کار برد: تکنیک قوس کمر،تکنیک ساده وراه رفتن درهوا.

مرحله پرواز – تکنیک پرش ساده

پرش سه گام

پرش سه گام به مراحل دورخیز، لی لی ، قدم و پرش تقسیم می شود و هر یک از مراحل لی لی ، قدم و پرش را می توان به جهش، پرواز و فرود تقسیم کرد.

پرش ارتفاع

پرش ارتفاع به مراحل دورخیز، جهش، عبور ازمانع و فرود تقسیم می شود.

دو تکنیک مختلف به این منظور می توان به کار برد: تکنیک استرادل و فاسبوری

پرش با نیزه

پرش با نیزه به مراحل دورخیز و کاشتن نیزه، جهش و خم کردن نیزه، به عقب جمع شدن و باز شدن/چرخش، عبور از مانع و فرود تقسیم می شود

اصول پرتاب

هر یک از موادپرتاب مجموعه وجوه تمایز مشخصی دارد، از جمله (الف) مشخصات وسیله پرتاب (اندازه، وزن و مشخصات آیرودینامیکی)، (ب) محدودیت فضا (دایره پرتاب وزنه، طول باند پرتاب نیزه، خطوط قطاع پرتاب) و (ج) شروط فنی تعیین شده به واسطه قوانین که ترتیب حرکات را تحت الشعاع قرار داده و آنها را منحصر به فرد می کند. با این حال، چند نقطه ی اشتراک بسیار مهم بین انواع پرتاب وجود دارد که آگاهی از آنها به مربی کمک می کند با پرتاب کننده گان هر یک از این رشته ها کار کند.

جنبه های بیومکانیکی

مسافتی که هروسیله پرتابی طی می کند به واسطه تعداد پارامترها مشخص می شود. پارامترهای که برای مربی و پرتاب کننده بیشترین اهمیت دارند سه پارامتررها یی است: (الف) ارتفاع (ب) سرعت (ج) زاویه، و نمونه آن در پرتاب دیسک و پرتاب نیزه، (د) مشخصات آیرودینامیکی ابزار و (ه) فاکتورهای محیطی (باد، غلظت هوای ناشی از رطوبت نسبی و ارتفاع از سطح دریا).

ساختار حرکت

حرکات رشته پرتاب را می توان به چهار مرحله اصلی تقسیم کرد: (الف) شروع (ب) ایجاد اندازه حرکت (ج) رهایی و (ه) بازیابی

امنیت و سازماندهی

1. تجهیزات را باید همواره تعمیر کرده و در وضعت مناسب حفظ نمود و در جای امن نگهداری کرد. قبل از آموزش باید امنیت هر نوع تجهیزات تعمیر شده را تست کرد.
2. از وسایل پرتاب نباید در طول مسیر رفت یا برگشت زمین تمرین استفاده کرد. این وسایل را باید در حالتی امن جا به جا کرد. نیزه ها باید به صورت عمودی جا به جا شوند.
3. شروع تمام تمرینات باید تحت نظر مربی انجام شود.
4. تمام پرتاب کننده گان باید زمانی که منتظر نوبت خود هستند به قدر کافی دور از خط پرتاب بایستند.
5. پرتاب کننده قبل از پرتاب باید اطمینان حاصل کند که در مسیر پرتاب یا زمین فرود کسی در سر راه وسیله پرتاب قرار نداشته باشد.
6. بعد از پرتاب، پرتاب کننده باید منتظر بماند تا همه پرتاب خود را انجام دهند یا مربی دستور جمع آوری وسایل پرتاب را بدهد.
7. شرایط رطوبت احتمال حادثه را افزایش می دهد و احتیاط بیشتری می طلبد، به ویژه در مورد وسایلی که بعد از فرود می لغزند.
8. پرتاب کننده باید تماس چشمی را با مربی حفظ کند.
9. پرتاب کننده چپ دست را باید در سمت چپ و پرتاب کننده راست دست را باید در سمت راست گروه جای داد.

1. از شکل سازماندهی خاصی استفاده کنید.

پرتاب نیزه

پرتاب نیزه به مراحل دورخیز، ریتم 5 گام، رهایی (که بخشی از ریتم 5 گام است) و بازیابی تقسیم می شود.

 

گرفتن  نیزه

1 – با شست و انگشت اول نیزه را بگیرید.

2 – با شست و انگشت دوم نیزه را بگیرید.

3 – باانگشت اول و انگشت دوم نیزه را بگیرید.

نیزه به صورت مورب در دست قرار می گیرد.

کف دست رو به بالا است.

دستی که نیزه را می گیرد به حالتی آزاد قرار دارد.

پرتاب وزنه ( تکنیک خطی -اوبراین)

تکنیک خطی پرتاب وزنه به مراحل آماده شدن، سرخوردن، رهایی و بازیابی تقسیم می شود.

گرفتن وزنه

وزنه روی انگشتان و بندهای انگشتان می نشیند.

انگشتان به موازات هم و کمی از هم باز شده اند.

وزنه در قسمت جلو گردن وانگشت شست روی ترقوه قرار می گیرد.

آرنج با زاویه 45 درجه نسبت به بدن به سمت بیرون قرار دارد.

پرتاب وزنه ( تکنیک چرخشی -باراشینکوف)

تکنیک چرخشی پرتاب وزنه به چهار مرحله آماده شدن، چرخش، رهایی و بازیابی تقسیم می شود.

پرتاب دیسک

تکنیک پرتاب دیسک به چهار مرحله تاب های اولیه، چرخش، رهایی و بازیابی تقسیم می شود.

نگه داشتن دیسک

دیسک را فقط با انتهای بند انگشتان بگیرید.

انگشتان به شکل باز از هم روی لبه ی دیسک قرار می گیرد.

مچ راحت و صاف است.

دیسک به پایه دست پرتاب تکیه می کند.

شست روی دیسک قرار می گیرید.

پرتاب چکش

تکنیک پرتاب چکش به مراحل تاب های اولیه، 3 یا 4 چرخش و رهایی تقسیم می شود.

نگه داشتن چکش

پرتاب کنندگان راست دست، دسته را با دست چپ نگه می دارند.

دسته در بند وسط انگشتان جای می گیرد.

دست راست روی دست چپ قرار می گیرد.

شست ها روی هم یا به موازات هم قرار می گیرند.

نگهداری چکش به شکل محکم اما در عین حال در وضعیتی راحت است.